Discretiva

  vitarum dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Modus flexurae originis
vītārum casus genitivus pluralis substantivi vīta

Appellatio +/-

 API: /wiːˈtaːrum/(classice)
Syllabificatio phonetica: vī·tā·rum — morphologica: vit-arum

Loci +/-

M. Tullius Cicero
-106…-43
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

  • duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. —De finibus Ciceronis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - De finibus bonorum et malorum libri quinque. (The Latin Library): Liber quartus. 15 [40] — vitarum
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: vitarum.