Terentius
Latine +/-
Appellatio pronuntiatusque +/-
API: /teˈren.ti.us/ (classice) - Syllabificatio phonetica: Te·ren·ti·us — morphologica: Terent-ius
Nomen proprium +/-
Terent|ius, -iī masc.
- Romanum nomen gentile.
- Praenomen masculinum.
Nomina clara +/-
Declinatio +/-
m. | sing. | plur. | |
---|---|---|---|
nom. | Terentius | —
|
I |
gen. | Terentiī Terentī |
—
|
II |
dat. | Terentiō | —
|
III |
acc. | Terentium | —
|
IV |
abl. | Terentiō | —
|
VI |
voc. | Terentī | —
|
V |
Progenies +/-
Progenies nominis “Terentius” | dilatare ▼ |
---|
Progenies nominis “Terentius” | collabi ▲ |
---|
Loci +/-
M. Tullius Cicero -106…-43 |
C. Plinius Secundus 23-79 |
P. Cornelius Tacitus 55-117 |
||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
Latinitas postclassica
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - Laelius de amicitia. (The Latin Library): XXV. [93] — Terentius
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 Vicicitatio: Terentius.
- ↑ 3.0 3.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber septimus, cap. 54, [182] — Terentius
- ↑ 4.0 4.1 Publius Cornelius Tacitus - Annales sive ab excessu divi Augusti libri XVI. (The Latin Library): Liber VI. [6.8] — Terentius