abeam

Discretiva

abeam dictio est in variis linguis:

• Anglice: abeam

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
abeam	prima singularis	praesens	activa	coniunctivus	abeō (abīre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈa.be.am/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ab·e·am — morphologica: ab-eam

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Titus Livius -58…+17

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (80 a.C.n. / 674 a.u.)

• ‘Quid ad istas ineptias abis?’ inquies. Quasi vero mihi difficile sit quamvis multos nominatim proferre, ne longius abeam, vel tribulis vel vicinos meos qui suos liberos quos plurimi faciunt agricolas adsiduos esse cupiunt. —Pro Sexto Roscio Amerino oratio Ciceronis

class.

• Video donec arma adversariis tradantur differri adversus nos certamen. Dandus invidiae est sanguis. Nihil ne ego quidem moror quo minus decemviratu abeam. Factum senatus consultum ut decemviri se primo quoque tempore magistratu abdicarent, Q. Furius pontifex maximus tribunos plebis crearet, et ne cui fraudi esset secessio militum plebisque. —Ab urbe condita Titi Livii

Latinitas humanistica

saec. XIV.  (1354/66 p.C.n.)

• An non Homerus et Pythagoras ipse et Democritus et Anaxagoras et Aristoteles et mille alii alibi quam Athenis nati clarique habiti, non minus quam qui nati sunt Athenis? Ac ne a Thebis abeam, quas spernere Graii solent, an non, si ingenium queratur, Thebis natus est Pindarus, quem imitatione prorsus inaccessibilem Flaccus ait? —De remediis utriusque fortune Petrarcae