Discretiva

  abeamus dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
abeāmus prima pluralis praesens activa coniunctivus abeō (abīre)

Appellatio +/-

 API: /a.beˈaːmus/(classice)
Syllabificatio phonetica: ab·e·ā·mus — morphologica: ab-eamus

Loci +/-

M. Tullius Cicero
-106…-43
Titus Livius
-58…+17
C. Plinius Secundus
23-79
antiq. class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (49 a.C.n. / 705 a.u.)

  • etsi quid te horum fugit, legibus, iudiciis, senatu sublato libidines, audacias, sumptus, egestates tot egentissimorum hominum nec privatas posse res nec rem publicam sustinere? abeamus igitur inde qualibet navigatione; etsi id quidem ut tibi videbitur, sed certe abeamus. sciemus enim, id quod exspectas, quid Brundisi actum sit. —Epistolae ad Atticum Ciceronis [1]

class.

  • Redeam ego in patriam trecentis nummis non aestimatus civis? Suum quisque animum, patres conscripti. Scio in discrimine esse vitam corpusque meum; magis me famae periculum movet, ne a vobis damnati ac repulsi abeamus; neque enim vos pretio pepercisse homines credent. —Ab urbe condita Titi Livii [2][3]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • qualibus ostentis Aristandri apud Graecos volumen scatet, ne in infinitum abeamus, apud nos vero C. Epidii commentarii, in quibus arbores locutae quoque reperiuntur. —Naturalis historia Plinii [4][3]

Fontes

  1. Marcus Tullius Cicero - Epistolae ad Atticum. (The Latin Library): Liber nonus. Ep. 7 [5] — abeamus
  2. 2.0 2.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber XXII, caput 59 — abeamus
  3. 3.0 3.1 3.2 Vicicitatio: abeamus.
  4. 4.0 4.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber septimus decimus, cap. 38, [243] — abeamus