Discretiva

  abeant dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
abeant tertia pluralis praesens activa coniunctivus abeō (abīre)

Appellatio +/-

 API: /ˈa.be.ant/(classice)
Syllabificatio phonetica: ab·e·ant — morphologica: ab-eant

Loci +/-

Quintus Horatius Flaccus
-65…-8
Titus Livius
-58…+17
C. Plinius Secundus
23-79
Decimus Iunius Iuvenalis
ca. 60-130
Aulus Gellius
ca. 130-180
Hildegardis Bingensis
1098-1179
antiq. class.class. I IIII III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 41-40 a.C.n.)

  • Quinti progenies Arri, par nobile fratrum,
nequitia et nugis, pravorum et amore gemellum,
luscinias soliti inpenso prandere coemptas
quorsum abeant? sani ut creta, an carbone notati?
aedificare casas, plostello adiungere muris,
ludere par inpar, equitare in harundine longa
siquem delectet barbatum, amentia verset. —Sermonum / Satyrarum libri II Q. Horatii Flacci [1][2]

class.

  • Ita di credent Samnitem civem Postumium, non civem Romanum esse et a Samnite legatum Romanum violatum; eo vobis iustum in nos factum esse bellum. Haec ludibria religionum non pudere in lucem proferre et vix pueris dignas ambages senes ac consulares fallendae fidei exquirere. I, lictor, deme vincla Romanis; moratus sit nemo quo minus ubi visum fuerit abeant. —Ab urbe condita Titi Livii [3][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • at nunc anniculae fecunditatem poscuntur, tolerantius tamen bimae, tauri generationem quadrimi. inplent singuli denas eodem anno. tradunt, si a coitu in dexteram partem abeant tauri, generatos mares esse; si in laevam, feminas. —Naturalis historia Plinii [4]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 100/128 p.C.n.)

  • quorum si pretio dominus non vincitur ullo,
nocte boves macri lassoque famelica collo
iumenta ad viridis huius mittentur aristas
nec prius inde domum quam tota novalia saevos
in ventres abeant, ut credas falcibus actum. —Saturae D. Iuni Iuvenalis [5][2]

saec. II.  (ca. 170-177 p.C.n.)

  • Erit autem id longe optimum, ut qui in lectitando, percontando, scribendo, commentando numquam voluptates, numquam labores ceperunt, nullas hoc genus vigilias vigilarunt neque ullis inter eiusdem Musae aemulos certationibus disceptationibusque elimati sunt, sed intemperiarum negotiorumque pleni sunt, abeant a noctibus his procul atque alia sibi oblectamenta quaerant. —Noctes Atticae A. Gellii [6][2]

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

  • Quod tempora ista a pristina apostolicae disciplinae fortitudine quasi in muliebrem debilitatem deficiant, et universa tam in elementorum conturbatione quam in morum depravatione in deterius abeant. —Liber divinorum operum simplicis hominis Hildegardis [7][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Quintus Horatius Flaccus - Sermonum libri II. (Bibliotheca Augustana): Liber II. Sermo III.  Versus 246  — abeant
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 Vicicitatio: abeant.
  3. 3.0 3.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber IX, caput 11 — abeant
  4. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber octavus, cap. 70, [176] — abeant
  5. 5.0 5.1 Decimus Iunius Iuvenalis, Saturae. (Ed. brevique adnotatione critica instr. W. V. Clausen, Oxford 1959). Satura XIV, versus 149 — abeant
  6. 6.0 6.1 Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Praefatio. Capitulum I, [19] — abeant
  7. 7.0 7.1 Hildegardis Bingensis - Liber divinorum operum simplicis hominis. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): Visio decima, VI. Pagina 1005A — abeant