Discretiva

  absolutissimi dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Modus flexurae originis
absolūtissimī casus genitivus singularis · genus masculinum adiectivi absolūtissimus (absolūtus superlativus)
absolūtissimī casus genitivus singularis · genus neutrum adiectivi absolūtissimus (absolūtus superlativus)
absolūtissimī casus nominativus pluralis · genus masculinum adiectivi absolūtissimus (absolūtus superlativus)
absolūtissimī casus vocativus pluralis · genus masculinum adiectivi absolūtissimus (absolūtus superlativus)

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /absoluːˈtissimiː/(classice)
Syllabificatio phonetica: ab·so·lū·tis·si·mī — morphologica: ab-solut-issim-i

Loci +/-

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana +/-

saec. I.

  • pinxit et heroa absolutissimi operis, artem ipsam complexus viros pingendi, quod opus nunc Romae in templo Pacis est. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Universitas Turicensis, Liber 35, cap. 36, [74] — absolutissimi
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: absolutissimi.