absolvente

Discretiva

absolvente dictio est in variis linguis:

• Lettice: absolvente

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
absolvente	casus ablativus singularis	participii absolvēns

Appellatio pronuntiatusque

API: /absolˈwente/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ab·sol·ven·te — morphologica: ab-solv-ent-e

Loci

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas nova

saec. XVI.

• Ultimo adiicitur praeposita conditio, nempe quod “sit cognoscibilis secundum analogiam ad formam”, quod quidem dupliciter valet; tum quia rationem illius concludimus per similitudinem seu proportionem, quam habent formae artificiales in subiecto, quod est compositum, ad formas physicas in subiecto, quod est simplex, insensibile et ratione tantum absolvente perceptibile, sicut supra declaravimus; tum etiam quia stando in ordine substantialium formarum sibi mutuo circa idem succedentium, sicut Plato conclusit naturam loci diversam a locatis ex successione diversorum corporum in eodem spatio, ita et nos concludimus naturam materiae realem ex successione diversarum specierum circa idem subiectum earum iuxta totam substantiam. —Libri physicorum Aristotelis explanati Iordani Bruni