absolventem
Discretiva
|
absolventem dictio est in variis linguis: |
Formae affines +/-
Latine +/-
Proprietates grammaticales +/-
| Forma | Modus flexurae | originis |
|---|---|---|
| absolventem | casus accusativus singularis · genus masculinum | participii absolvēns |
| absolventem | casus accusativus singularis · genus femininum | participii absolvēns |
Appellatio pronuntiatusque +/-
API: /absolˈwentem/ (classice) - Syllabificatio phonetica: ab·sol·ven·tem — morphologica: ab-solv-ent-em
Loci +/-
| Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600 |
||||||||||||||||||||||
| antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas nova +/-
- Praeter supradictarum imaginum loca habes rursum: Primo in centro abstrahentem seu absolventem, ad orientem ebrium, ad occiden. ibim, ad merid. obstaculum, ad septemtr. ubiquitatis signum. —De imaginum compositione Iordani Bruni [1][2]
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Iordanus Brunus Nolanus (Italice: Giordano Bruno) - De imaginum compositione (Universitas Turicensis): Sectio II. Cap. XII. — absolventem
- ↑ 2.0 2.1 Vicicitatio: absolventem.