Discretiva

  absolventibus dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
absolventibus casus dativus pluralis participii absolvēns
absolventibus casus ablativus pluralis participii absolvēns

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /absolˈwentibus/(classice)
Syllabificatio phonetica: ab·sol·ven·ti·bus — morphologica: ab-solv-ent-ibus

Loci

+/-
Plinius minor 61-113
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

+/-

saec. I.

  • Oportet tamen eos qui puniunt et qui relegant, absolventibus primum, mox inter se comparari. Scilicet ut in spectaculis quibusdam sors aliquem seponit ac servat, qui cum victore contendat, sic in senatu sunt aliqua prima, sunt secunda certamina, et ex duabus sententiis eam, quae superior exstiterit, tertia exspectat. —Epistulae Plini minoris [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Plinius Caecilius Secundus - Epistularum libri decem. (Bibliotheca Augustana): Liber octavus, Epistula 14, [21] — absolventibus
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: absolventibus.