Discretiva

  ademerit dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
adēmerit tertia singularis perfectum activa coniunctivus adimō (adimere)
adēmerit tertia singularis futurum exactum activa indicativus adimō (adimere)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /adˈeːmerit/(classice)
Syllabificatio phonetica: ad·ē·me·rit — morphologica: ad-em-erit

Formae aliae

+/-

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. I, p. 82 — “ĂDĬMO, ĭmis, ēmi, emptum, ĭmere, a. 3.”
  2. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — ad-imo, ēmī, emptum, ere (tom. 1, p. 0124)