Discretiva

  adempturas dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Modus flexurae originis
ademptūrās casus accusativus pluralis · genus femininum participii ademptūrus

Appellatio +/-

 API: /adempˈtuːraːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: ad·emp·tū·rās — morphologica: ad-empt-ur-as

Loci +/-

Claudius Aelianus 170-240
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana +/-

saec. III.

  • Nempe leporem mansuetum et vulpem cicurem, carne appensa, ad cursum dimittunt; et mox immittunt aves carnem eis, quam appetunt, adempturas. —Claudii Aeliani De Natura Animalium [1][2]

Fontes

  1. Claudii Aeliani De Natura Animalium libri XVII. Liber IV. XXVI. — De venatione per aves rapaces et corvos.
  2. Vicicitatio: adempturas.