Discretiva

  adferatis dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
adferātis secunda pluralis praesens activa coniunctivus adferō (adferre)

Appellatio +/-

 API: /adfeˈraːtis/(classice)
Syllabificatio phonetica: ad·fe·rā·tis — morphologica: ad-fer-atis

Loci +/-

M. Tullius Cicero
-106…-43
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana +/-

class.

  • Hoc persaepe facitis, ut, cum aliquid non veri simile dicatis et effugere reprehensionem velitis, adferatis aliquid quod omnino ne fieri quidem possit, ut satius fuerit illud ipsum de quo ambigebatur concedere quam tam inpudenter resistere. —De natura deorum Ciceronis [1][2]
  • Quam ob rem quaeso a vobis, Asiatici testes, ut, cum vere recordari voletis quantum auctoritatis in iudicium adferatis, vosmet ipsi describatis Asiam nec quid alienigenae de vobis loqui soleant, sed quid vosmet ipsi de genere vestro statuatis, memineritis. —Pro L. Valerio Flacco oratio Ciceronis [3]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - De natura deorum. (The Latin Library): Liber primus. 69 [69] — adferatis
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: adferatis.
  3. Marcus Tullius Cicero - Pro L. Valerio Flacco oratio. (The Latin Library): 27 [65] — adferatis