Discretiva

  adsumitur dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
adsūmitur tertia singularis praesens passiva indicativus adsūmō (adsūmere)

Appellatio +/-

 API: /adˈsuːmitur/(classice)
Syllabificatio phonetica: ad·sū·mi·tur — morphologica: ad-sum-itur

Formae aliae +/-

Loci +/-

Aulus Cornelius Celsus
ca. -25…+50
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 30 p.C.n.)

  • Condita omnia duabus causis inutilia sunt, quoniam et plus propter dulcedinem adsumitur, et quod modo par est, tamen aegrius concoquitur. Secunda mensa bono stomacho nihil nocet, in inbecillo coacescit. Si quis itaque hoc parum valet, palmulas pomaque et similia melius primo cibo adsumit. Post multas potiones, quae aliquantum sitim excesserunt, nihil edendum est, post satietatem nihil agendum. —De Medicina Celsi [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber primus, II. [9] — adsumitur
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: adsumitur.