adsumitur

Discretiva

adsumitur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
adsūmitur	tertia singularis	praesens	passiva	indicativus	adsūmō (adsūmere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /adˈsuːmitur/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ad·sū·mi·tur — morphologica: ad-sum-itur

Formae aliae

• assūmitur

Loci

Aulus Cornelius Celsus ca. -25…+50

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 30 p.C.n.)

• Condita omnia duabus causis inutilia sunt, quoniam et plus propter dulcedinem adsumitur, et quod modo par est, tamen aegrius concoquitur. Secunda mensa bono stomacho nihil nocet, in inbecillo coacescit. Si quis itaque hoc parum valet, palmulas pomaque et similia melius primo cibo adsumit. Post multas potiones, quae aliquantum sitim excesserunt, nihil edendum est, post satietatem nihil agendum. —De Medicina Celsi