Discretiva

  aedificando dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

aedificandō

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
aedificandō
activa gerundium­ dativo aedificō (aedificāre)
aedificandō
activa gerundium­ ablativo aedificō (aedificāre)
Forma Modus flexurae originis
aedificandō casus dativus singularis · genus masculinum gerundivi aedificandus
aedificandō casus ablativus singularis · genus masculinum gerundivi aedificandus
aedificandō casus dativus singularis · genus neutrum gerundivi aedificandus
aedificandō casus ablativus singularis · genus neutrum gerundivi aedificandus
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /ae̯difiˈkandoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: ae·di·fi·can·dō — morphologica: aedi-fic-and-o

Loci

+/-
Titus Livius -58/+17
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

+/-

class.

  • At enim apparet quidem pollui omnia nec ullis piaculis expiari posse, sed res ipsa cogit vastam incendiis ruinisque relinquere urbem et ad integra omnia Veios migrare nec hic aedificando inopem plebem vexare. —Ab urbe condita Titi Livii [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (Universitas Turicensis): Liber V, caput 53 — aedificando
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: aedificando.