Discretiva

  aedificanti dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Modus flexurae originis
aedificantī casus dativus singularis participii aedificāns
aedificantī casus ablativus singularis adiectivi aedificāns
Appellatio +/-
 API: /ae̯difiˈkantiː/(classice)
Syllabificatio phonetica: ae·di·fi·can·tī — morphologica: aedi-fic-ant-i

Loci +/-

M. Fabius Quintilianus ca. 35-100
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.

  • Sed ut opera extruentibus satis non est saxa atque materiam et cetera aedificanti utilia congerere nisi disponendis eis conlocandisque artificium manus adhibeatur: sic in dicendo quamlibet abundans rerum copia cumulum tantum habeat atque congestum nisi illas eadem dispositio in ordinem digestas atque inter se commissas devinxerit. —Institutio oratoria Quintiliani [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber septimus, prooemium. [1] — aedificanti
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: aedificanti.