Discretiva

  aedificantis dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

aedificantis

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Modus flexurae originis
aedificantis casus genitivus singularis participii aedificāns
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /ae̯difiˈkantis/(classice)
Syllabificatio phonetica: ae·di·fi·can·tis — morphologica: aedi-fic-ant-is

aedificantīs

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Modus flexurae originis
aedificantīs casus accusativus pluralis · genus masculinum participii aedificāns
aedificantīs casus accusativus pluralis · genus femininum participii aedificāns
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /ae̯difiˈkantiːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: ae·di·fi·can·tīs — morphologica: aedi-fic-ant-is

Usus

+/-
Latinitas postclassica

saec. IV. - saec. V.

  • Sorte trahebat proprie locutus est; trahuntur enim sortes, hoc est educuntur. et bene tam regnantis quam aedificantis urbem inplere ostendit officium. —In Vergilii Aeneide comentarii Servii. (fl. c.400)