Discretiva

  aedificantium dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Modus flexurae originis
aedificantium casus genitivus pluralis participii aedificāns

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /ae̯difiˈkantium/(classice)
Syllabificatio phonetica: ae·di·fi·can·ti·um — morphologica: aedi-fic-ant-ium

Loci +/-

Isidorus Hispalensis
560-636
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

  • Primus post diluvium Nemrod gigas Babylonem urbem Mesopotamiae fundavit. Hanc Semiramis regina Assyriorum ampliavit, murumque urbis bitumine, et cocto latere fecit. Vocabulum autem sumpsit a confusione, eo quod ibi confusae sint atque permistae linguae aedificantium turrim. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Isidorus Hispalensis - Etymologiarum libri XX. (Universitas Turicensis):  Liber XV. De civitatibus. Caput I. [4] — aedificantium
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: aedificantium.