aedificaret
Discretiva
|
aedificaret dictio est in variis linguis: |
Formae affines +/-
Latine +/-
Proprietates grammaticales +/-
| Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
|---|---|---|---|---|---|
| aedificāret | tertia singularis | imperfectum | activa | coniunctivus | aedificō (aedificāre) |
Appellatio pronuntiatusque +/-
API: /ae̯difiˈkaːret/ (classice) - Syllabificatio phonetica: ae·di·fi·cā·ret — morphologica: aedi-fic-aret
Loci +/-
| C. Plinius Secundus 23-79 | Hildegardis Bingensis 1098-1179 |
|||||||||||||||||||||
| antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana +/-
- verna carus Pericli Atheniensium principi, cum is in arce templum aedificaret repsissetque super altitudinem fastigii et inde cecidisset, hac herba dicitur sanatus, monstrata Pericli somnio a Minerva, quare parthenium vocari coepta est adsignaturque ei deae. —Naturalis historia Plinii [1][2]
Latinitas mediaevalis +/-
- Sed ego de terra formavi hominem, ut ab inferioribus ad superiora conscenderet, et ut incipiendo et perficiendo bona opera, sursum praeclaras virtutes ad ardua aedificaret. —Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum Hildegardis [3][2]
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXII, cap. 20, [44] — aedificaret
- ↑ 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: aedificaret.
- ↑ 3.0 3.1 Hildegardis Bingensis - Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): Liber secundus. Visio quinta — aedificaret