aedificaturum

Discretiva

aedificaturum dictio est in variis linguis:

Forma	Modus flexurae	originis
aedificātūrum	casus accusativus singularis · genus masculinum	participii aedificātūrus
aedificātūrum	casus nominativus singularis · genus neutrum	participii aedificātūrus
aedificātūrum	casus accusativus singularis · genus neutrum	participii aedificātūrus
aedificātūrum	casus vocativus singularis · genus neutrum	participii aedificātūrus

API: /ae̯difikaːˈtuːrum/

Syllabificatio phonetica: ae·di·fi·cā·tū·rum — morphologica: aedi-ficat-ur-um

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class.

Cum aedificaret domum in Palatio, in eo loco ubi est quae quondam Ciceronis, mox Censorini fuit, nunc Statilii Sisennae est, promitteretque ei architectus ita se eam aedificaturum ut libera a conspectu immunisque ab omnibus arbitris esset neque quisquam in eam despicere posset ‘tu vero, inquit, si quid in te artis est, ita compone domum meam ut, quidquid agam, ab omnibus perspici possit.’ —Historiae Romanae Vellei ^[1]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Velleius Paterculus, Historiarum ad M. Vinicium consulem libri duo (ed. J. Hellegouarc'h, Paris 1982). Liber II. Caput XIV. p. 3 — aedificaturum
↑ ^2.0 ^2.1 Vicicitatio: aedificaturum.