agitantibus

Discretiva

agitantibus dictio est in variis linguis:

Forma	Modus flexurae	originis
agitantibus	casus dativus pluralis	participii agitāns
agitantibus	casus ablativus pluralis	participii agitāns

API: /a.giˈtan.ti.bus/

Syllabificatio phonetica: a·gi·tan·ti·bus — morphologica: agit-ant-ibus

Titus Livius
–58…+17

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class. (anno 176–220 u.c.)

Foedum inhumanumque inde traditur scelus monumentoque locus est — Sceleratum vicum vocant — quo amens, agitantibus furiis sororis ac viri, Tullia per patris corpus carpentum egisse fertur, partemque sanguinis ac caedis paternae cruento vehiculo, contaminata ipsa respersaque, tulisse ad penates suos virique sui, quibus iratis malo regni principio similes propediem exitus sequerentur. —Ab urbe condita Titi Livii ^[1]^[2]

saec. I.

Haec agitantibus Artabazus supervenit sive regis iussu sive sua sponte adfirmans mitigatum esse Dareum et eundem illis amicitiae gradum patere apud regem. Illi lacrimantes nunc purgare se, nunc Artabazum orare, ut causam ipsorum tueretur precesque perferret. Sic peracta nocte sub lucis exortum ‹Bessus› et Nabarzanes cum Bactrianis militibus in vestibulo praetorii aderant titulum sollemnis officii occulto sceleri praeferentes. Dareus signo ad eundum dato currum pristino more conscendit. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi ^[3]^[2]

saec. II. (ca. 116 p.Ch.n.)

Haec atque talia agitantibus gravescere valetudo Augusti, et quidam scelus uxoris suspectabant. quippe rumor incesserat, paucos ante menses Augustum, electis consciis et comite uno Fabio Maximo, Planasiam vectum ad visendum Agrippam; multas illic utrimque lacrimas et signa caritatis spemque ex eo fore ut iuvenis penatibus avi redderetur: quod Maximum uxori Marciae aperuisse, illam Liviae. —Annales P. Cornelii Taciti ^[4]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber I, caput 48, [7] — agitantibus
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 ^2.3 Vicicitatio: agitantibus.
↑ ^3.0 ^3.1 Quintus Curtius Rufus - Historiae Alexandri Magni. (Bibliotheca Augustana), Liber V. Capitulum X, [10] — agitantibus
↑ ^4.0 ^4.1 Publius Cornelius Tacitus - Annales sive ab excessu divi Augusti libri XVI. (The Latin Library): Liber I. [5] — agitantibus