agitarem

Discretiva

agitarem dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

agitārem

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
agitārem	prima singularis	imperfectum	activa	coniunctivus	agitō (agitāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /agiˈtaːrem/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·gi·tā·rem — morphologica: agit-arem

Lusitane

agitarem

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
agitarem	tertia pluralis	futurum	activa	coniunctivus	agitar
agitarem	tertia pluralis	—	activa	infinitivus	agitar

Appellatio pronuntiatusque

API: [ɜʒiˈtarɜ̃̃ĩ]

(Lusitane)

Syllabificatio phonetica: a·gi·ta·rem — morphologica: agit-arem

Loci

P. Ovidius Naso -42…+18

Lucius Annaeus Seneca -3/+65

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class. (versio II, 17/18 p. Chr. n.)

• Quem tamen esse deum te dicam, Iane biformis?

nam tibi par nullum Graecia numen habet.

ede simul causam, cur de caelestibus unus

sitque quod a tergo sitque quod ante vides.

haec ego cum sumptis agitarem mente tabellis,

lucidior visa est quam fuit ante domus. —Fasti Ovidii Nasonis

class.

• Quid sit ergo, quod me delectaverit quaeris? videtur mihi egregie dictum: sapiens divitiarum naturalium est quaesitor acerrimus. “Inani me,” inquis, “lance muneras. Quid est istud? Ego iam paraveram fiscos. Circumspiciebam, in quod me mare negotiaturus inmitterem, quod publicum agitarem, quas arcesserem merces. Decipere est istud, docere paupertatem, cum divitias promiseris.” —Ad Lucilium epistulae morales Senecae