Discretiva

  agitarent dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
agitārent tertia pluralis imperfectum activa coniunctivus agitō (agitāre)

Appellatio +/-

 API: /agiˈtaːrent/(classice)
Syllabificatio phonetica: a·gi·tā·rent — morphologica: agit-arent

Loci +/-

Titus Livius -58/+17 Apuleius ca. 125-170Aulus Gellius
ca. 130-170
antiq. class. I IIII III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Sed animo tamen aegrum magis fuisse quam corpore constat; curisque et vigiliis, cum identidem species et umbrae insontis interempti filii agitarent, extinctum esse cum diris execrationibus alterius. —Ab urbe condita Titi Livii [1]

Latinitas postclassica

saec. II.

  • Ac dum is ientaculum ambulatorium prata quae praeterit ore in latus detorto pronus adfectat, duobus comitum qui forte paululum processerant tertium me facio. Ac dum ausculto quid sermonis agitarent, alter exerto cachinno: «Parce» inquit «in verba ista haec tam absurda tamque immania mentiendo.» —Metamorphoseon libri XI Apulei [2][3]

saec. II.

  • Legi adeo nuper in Capitonis Atei Coniectaneis senatus decretum vetus C. Fannio et M. Valerio Messalla consulibus factum, in quo iubentur principes civitatis, qui ludis Megalensibus antiquo ritu mutitarent, id est mutua inter sese dominia agitarent, iurare apud consules verbis conceptis, non amplius in singulas cenas sumptus se esse facturos quam centenos vicenosque aeris praeter olus et far et vinum, neque vino alienigena, sed patriae usuros, neque argenti in convivio plus pondo quam libras centum inlaturos. —Noctes Atticae A. Gellii [4][3]

Fontes

  1. Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber XL, caput 56, [9] — agitarent
  2. 2.0 2.1 Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber I. Capitulum II. Versus 5 — agitarent
  3. 3.0 3.1 3.2 Vicicitatio: agitarent.
  4. 4.0 4.1 Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Liber secundus. Capitulum XXIV, [2] — agitarent