agitaverat

Discretiva

agitaverat dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
agitāverat	tertia singularis	plusquam perfectum	activa	indicativus	agitō (agitāre)

API: /agi'taːwerat/

Syllabificatio phonetica: a·gi·tā·ve·rat — morphologica: agitav-erat

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class.

His curis cogitationibusque ita ab ineunte aetate animum agitaverat ut nulla ei nova in tali re cogitatio esset. Et tum omnium primum agmen constituit; —Ab urbe condita Titi Livii ^[1]^[2]

saec. II.

Propterea Sallustius in eodem libro non eos solum qui navibus veherentur, sed et scaphas quoque nantes progressas dicit. Verba ipsa de scaphis posui: Earum aliae paululum progressae nimio simul et incerto onere, cum pavor corpora agitaverat, deprimebantur. —Noctes Atticae A. Gellii ^[3]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (Universitas Turicensis): Liber XXXV, caput 28, [7] — agitaverat
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 Vicicitatio: agitaverat.
↑ ^3.0 ^3.1 Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Liber decimus. Capitulum XXVI, [10] — agitaverat