Discretiva

  agricolum dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
agricolum casus genitivus pluralis substantivi agricola

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /aˈgrikolum/(classice)
Syllabificatio phonetica: a·gri·co·lum — morphologica: agri-col-um

Formae aliae

+/-

Loci

+/-
T. Lucretius Carus
–95…–55
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • haec loca capripedes Satyros Nymphasque tenere
finitimi fingunt et Faunos esse locuntur,
quorum noctivago strepitu ludoque iocanti
adfirmant volgo taciturna silentia rumpi
chordarumque sonos fieri dulcisque querellas,
tibia quas fundit digitis pulsata canentum,
et genus agricolum late sentiscere, quom Pan
pinea semiferi capitis velamina quassans
unco saepe labro calamos percurrit hiantis,
fistula silvestrem ne cesset fundere musam. —De rerum natura Lucretii [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Titus Lucretius Carus - De rerum natura libri sex. (Teubner, Lipsiae MCMLXIX). Liber quartus, versus 586 — agricolum
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: agricolum.