Discretiva

  alam dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
alam prima singularis praesens activa coniunctivus alō (alere)
alam prima singularis futurum activa indicativus alō (alere)
Appellatio +/-
 API: /ˈalam/(classice)
Syllabificatio phonetica: a·lam — morphologica: al-am

ālam +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Modus flexurae originis
ālam casus accusativus singularis substantivi āla
Appellatio +/-
 API: /ˈaːlam/(classice)
Syllabificatio phonetica: ā·lam — morphologica: al-am

Lusitane +/-

alam +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
alam tertia pluralis praesens activa indicativus alar
Appellatio +/-
 API: [ˈałɐ̃w̃](Lusitane)
Syllabificatio phonetica: a·lam — morphologica: al-am

Loci +/-

Aulus Cornelius Celsus
ca. -25…+50
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 30 p.C.n.)

  • Tum fascia primum sub ala obvoluta caput eius debet conprehendere; deinde per pectus ad alteram alam, ab eaque ad scapulas, russusque ad eiusdem umeri caput tendere; saepiusque eadem ratione circumagi, donec bene id teneat. —De Medicina Celsi [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber octavus, XV. [7] — alam
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: alam.