Discretiva

  alimus dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
alimus prima pluralis praesens activa indicativus alō (alere)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /ˈa.li.mus/(classice)
Syllabificatio phonetica: a·li·mus — morphologica: al-imus

Loci

+/-
Marcus Terentius Varro
-116…-27
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 37 a.C.n. / 717 a.u.)

  • Oves enim, quas pascimus, ortae sunt ab ovibus feris, sic quas alimus caprae a capris feris ortae, a quis propter Italiam Caprasia insula est nominata. De capris quod meliore semine eae quae bis pariant, ex his potissimum mares solent summitti ad admissuras. —De agricultura Varronis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Terentius Varro - De re rustica / de agricultura. (Loeb Classical Library, Londinio MCMXXXIV). Latin Library: Liber secundus, III. — alimus
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: alimus.