amandarum

Discretiva

amandarum dictio est in variis linguis:

Forma	Modus flexurae	originis
amandārum	casus genitivus pluralis · genus femininum	gerundivi amandus

API: /a.manˈdaːrum/

Syllabificatio phonetica: a·man·dā·rum — morphologica: amand-arum

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. IV.

Quocirca ea demum vita beata, quae aeterna est. Quid vero aeternum est, quod aeternitate animum afficiat, nisi Deus? Amor autem rerum amandarum, charitas vel dilectio melius dicitur. —De diversis quaestionibus Augustini ^[1]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, Quid amandum sit. (Universitas Turicensis): . Caput XXXV, p. 2. — amandarum
↑ ^2.0 ^2.1 Vicicitatio: amandarum.