Discretiva

  animadvertam dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
animadvertam prima singularis praesens activa coniunctivus animadvertō (animadvertere)
animadvertam prima singularis futurum activa indicativus animadvertō (animadvertere)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /a.ni.madˈwer.tam/(classice)
Syllabificatio phonetica: a·ni·mad·ver·tam — morphologica: anim-ad-vert-am

Loci

+/-
M. Tullius Cicero
–106…–43
Vitruvius
ca. –80…–15
L. Iunius Moderatus Columella
ca. 4–70
antiq. class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

  • Sed quid singulorum opiniones animadvertam, nationum varios errores perspicere cum liceat? condiunt Aegyptii mortuos et eos servant domi; Persae etiam cera circumlitos condunt, ut quam maxime permaneant diuturna corpora. Magorum mos est non humare corpora suorum, nisi a feris sint ante laniata; in Hyrcania plebs publicos alit canes, optumates domesticos: nobile autem genus canum illud scimus esse, sed pro sua quisque facultate parat a quibus lanietur, eamque optumam illi esse censent sepulturam. —Tusculanae disputationes Ciceronis [1][2]

class.  (ca. 30–22 a.C.n.)

  • Nobilibus athletis, qui Olympia, [Pythia,] Isthmia, Nemea vicissent, Graecorum maiores ita magnos honores constituerunt, uti non modo in conventu stantes cum palma et corona ferant laudes, sed etiam, cum revertantur in suas civitates cum victoria, triumphantes quadrigis in moenia et in patrias invehantur e reque publica perpetua vita constitutis vectigalibus fruantur. Cum ergo id animadvertam, admiror, quid ita non scriptoribus eidem honores etiamque maiores sint tributi, qui infinitas utilitates aevo perpetuo omnibus gentibus praestant. —De architectura Vitruvii [3][2]

saec. I.

  • Quae cum animadvertam, saepe mecum retractans ac recogitans quam turpi consensu deserta exoleverit disciplina ruris, vereor ne flagitiosa et quodam modo pudenda aut inhonesta videatur ingenuis. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae [4][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - Tusculanae disputationes. (The Latin Library): Liber primus. XLV. [108] — animadvertam
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 Vicicitatio: animadvertam.
  3. 3.0 3.1 De architectura libri decem Vitruvii, (F. Krohn, Lipsiae 1912). Bibliotheca Augustana. Liber nonus, Prooemium. [1] — animadvertam
  4. 4.0 4.1 Lucius Iunius Moderatus Columella - De re rustica - Libri XII. ed. V. Lundström. Anno 1902-1917. (The Latin Library): Liber primus. Caput Praefatio [13]  — animadvertam