animadvertemus

Discretiva

animadvertemus dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
animadvertēmus	prima pluralis	futurum	activa	indicativus	animadvertō (animadvertere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /a.ni.mad.werˈteːmus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·ni·mad·ver·tē·mus — morphologica: anim-ad-vert-emus

Loci

Vitruvius ca. -80…-15

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 30–22 a.C.n.)

• Igitur cum id habemus certum ab imo sustinens, ab labro, quod est in regione septentrionali, linea traiecta ad id, quod est supra meridianum axem, ab eoque altera obliqua in altitudinem ad summum cardinem, qui est post stellas septentrionum, sine dubitatione animadvertemus ex eo esse schema trigonii mundo, uti organi, quam σαμβυκην Graeci dicunt. —De architectura Vitruvii