animadvertendo

Discretiva

animadvertendo dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Casu	Verbum
animadvertendō	—	—	activa	gerundium	dativo	animadvertō (animadvertere)
animadvertendō	—	—	activa	gerundium	ablativo	animadvertō (animadvertere)

Forma	Modus flexurae	originis
animadvertendō	casus dativus singularis · genus masculinum	gerundivi animadvertendus
animadvertendō	casus ablativus singularis · genus masculinum	gerundivi animadvertendus
animadvertendō	casus dativus singularis · genus neutrum	gerundivi animadvertendus
animadvertendō	casus ablativus singularis · genus neutrum	gerundivi animadvertendus

API: /a.ni.mad.werˈten.doː/

Syllabificatio phonetica: a·ni·mad·ver·ten·dō — morphologica: anim-ad-vert-end-o

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class. (44 a.C.n. / 710 a.u.)

Similis est haruspicum responsio omnisque opinabilis divinatio; coniectura enim nititur, ultra quam progredi non potest. Ea fallit fortasse non numquam, sed tamen ad veritatem saepissime derigit; est enim ab omni aeternitate repetita, in qua cum paene innumerabiliter res eodem modo evenirent isdem signis antegressis, ars est effecta eadem saepe animadvertendo ac notando. —De divinatione Ciceronis ^[1]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Marcus Tullius Cicero - De divinatione. (The Latin Library): Liber primus. XIV. [25] — animadvertendo
↑ ^2.0 ^2.1 Vicicitatio: animadvertendo.