antagonistae

Discretiva

antagonistae dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
antagōnistae	casus genitivus singularis	substantivi antagōnista
antagōnistae	casus dativus singularis	substantivi antagōnista
antagōnistae	casus nominativus pluralis	substantivi antagōnista
antagōnistae	casus vocativus pluralis	substantivi antagōnista

Appellatio pronuntiatusque

API: /antagoːˈnistae̯/

(classice)

Syllabificatio phonetica: an·ta·gō·nis·tae — morphologica: ant-agonist-ae

Usus

Latinitas nova

saec. XVI. - saec. XVII.

• Sed illud pugilis os validi antagonistae manus merebatur, nisi quia ipsi melius consuluit, malimus vel sic habere eum, quod tibi imputet. —Sylloge epistolarum a viris illustribus scriptarum Iusti Lipsii (1547-1606). Epistola CCCXXXIV. Iohannes Fridericus Gronovius Claudio Salmasio. Leidam.