saec. XVI. (ca. 1500/1508 p.C.n.)
- Lucianus in Philopseude: Καὶ τοῦ λόγου θεὸν ἀπὸ μηχανῆς ἐπεισκληθῆναί μοι τοῦτον ᾤμην ἀπὸ τῆς τύχης, id est ‘Ac juxta proverbium arbitrabar hunc mihi perinde quasi deum quempiam repente apparentem a fortuna fuisse adductum.’ Allusit eodem in libro De mercede servientibus: Οἰκεῖοι γὰρ τῆς τοιαύτης τραγῳδίας οὗτοί γε, ἤ τιν’ ἄλλον ἐκ μηχανῆς θεὸν ἐπὶ τῷ καρχησίῳ καθεζόμενον, id est ‘Nam hi peculiariter a huiusmodi tragoediam pertinent; aut alium deum quempiam de repente exortum atque in antennis considentem.’ —Adagiorum chiliades Erasmi [1][2]
