antennis

Discretiva

antennis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
antennīs	casus dativus pluralis	substantivi antenna
antennīs	casus ablativus pluralis	substantivi antenna

Appellatio pronuntiatusque

API: /anˈten.niːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: an·ten·nīs — morphologica: antenn-is

Formae aliae

• antemnīs

Loci

Erasmus ca. 1469-1536

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas humanistica

saec. XVI.  (ca. 1500/1508 p.C.n.)

• Lucianus in Philopseude: Καὶ τοῦ λόγου θεὸν ἀπὸ μηχανῆς ἐπεισκληθῆναί μοι τοῦτον ᾤμην ἀπὸ τῆς τύχης, id est ‘Ac juxta proverbium arbitrabar hunc mihi perinde quasi deum quempiam repente apparentem a fortuna fuisse adductum.’ Allusit eodem in libro De mercede servientibus: Οἰκεῖοι γὰρ τῆς τοιαύτης τραγῳδίας οὗτοί γε, ἤ τιν’ ἄλλον ἐκ μηχανῆς θεὸν ἐπὶ τῷ καρχησίῳ καθεζόμενον, id est ‘Nam hi peculiariter a huiusmodi tragoediam pertinent; aut alium deum quempiam de repente exortum atque in antennis considentem.’ —Adagiorum chiliades Erasmi