arande

Discretiva

arande dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
arande	casus vocativus singularis · genus masculinum	gerundivi arandus

Appellatio pronuntiatusque

API: /aˈran.de/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·ran·de — morphologica: ar-and-e

Loci

Marcus Valerius Martialis 40–103

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 85–102 p.C.n.)

• Si vis auribus Atticis probari,

Exhortor moneoque te, libelle,

Ut docto placeas Apollinari.

Nil exactius eruditiusque est,

Sed nec candidius benigniusque:

Si te pectore, si tenebit ore,

Nec rhonchos metues maligniorum,

Nec scombris tunicas dabis molestas.

Si damnaverit, ad salariorum

Curras scrinia protinus licebit,

Inversa pueris arande charta. —Epigrammata M. Valerii Martialis