arati
Discretiva
arati dictio est in variis linguis: |
Dictiones similes
+/-Formae affines
+/-arātī
+/-Proprietates grammaticales
+/-Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
arātī | casus genitivus singularis · genus masculinum | participii arātus |
arātī | casus genitivus singularis · genus neutrum | participii arātus |
arātī | casus nominativus pluralis · genus masculinum | participii arātus |
arātī | casus vocativus pluralis · genus masculinum | participii arātus |
Appellatio pronuntiatusque
+/-API: /aˈraːtiː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: a·rā·tī — morphologica: arat-i
arati
+/-Proprietates grammaticales
+/-Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
arati | forma pluralis · genus masculinum | adiectivi arato |
Appellatio pronuntiatusque
+/-API: /aˈrati/ - Syllabificatio phonetica: a·ra·ti — morphologica: arat-i
Loci
+/-L. Iunius Moderatus Columella ca. 4-70 | C. Plinius Secundus 23-79 |
||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Lucius Iunius Moderatus Columella - De re rustica - Libri XII. ed. V. Lundström. Anno 1902-1917. (The Latin Library): Liber secundus. Caput IV. [4] — arati
- ↑ 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: arati.
- ↑ 3.0 3.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Universitas Turicensis, Liber 35, cap. 36, [103] — arati