aratu
Discretiva
aratu dictio est in variis linguis: |
Formae affines +/-
Latine +/-
Proprietates grammaticales +/-
Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Casu | Verbum |
---|---|---|---|---|---|---|
arātū | —
|
—
|
—
|
supinum | ablativo | arō (arāre) |
Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
arātū | casus ablativus singularis | substantivi arātus |
Appellatio pronuntiatusque +/-
API: /aˈraːtuː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: a·rā·tū — morphologica: arat-u
Loci +/-
Erasmus ca. 1469-1536 |
||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas humanistica
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Desiderius Erasmus Roterodamus - Adagiorum chiliades. (Universitas Turicensis): Χιλιάς prima. 481. I, V, 81. Citra arationem citraque sementem. — aratu
- ↑ 2.0 2.1 Vicicitatio: aratu.