Solum arbiter Latine
ab hac subpagina tractatur.
Vide etiam s.v.
Arbiter.

Latine +/-

Appellatio +/-

 API: /ˈar.bi.ter/(classice)
Syllabificatio phonetica: ar·bi·ter — morphologica: arbit-er

Notatio +/-

A lingua Punica, sive ar- ← ad- + baetere

Nomen substantivum +/-

arbĭt|er, -rī (masc.; fem. arbitra)

  1. Testis, quae rem gesta visit.
  2. (Iur.) Qui rei iudicando designatus est.

Declinatio +/-

m. sing. plur.
nom. arbiter arbitrī I
gen. arbitrī arbitrōrum II
dat. arbitrō arbitrīs III
acc. arbitrum arbitrōs IV
abl. arbitrō arbitrīs VI
voc. arbiter arbitrī V

Dictiones collatae +/-

Synonyma

Dictiones derivatae +/-

Translationes +/-

Testis, quae rem gesta visitdilatare ▼
Testis, quae rem gesta visitcollabi ▲
Qui rei iudicando designatus estdilatare ▼
Qui rei iudicando designatus estcollabi ▲

Discretiva

  arbiter dictio est in variis linguis:

Dictiones similes +/-

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Modus flexurae originis
arbiter casus vocativus singularis substantivi arbiter

Appellatio +/-

 API: /ˈar.bi.ter/(classice)
Syllabificatio phonetica: ar·bi·ter — morphologica: arbit-er

Loci +/-

Apuleius ca. 125-170
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. II.

  • Sed cum nullum aliud telum mortiferum Fortuna quam solum mihi grabattulum subministraret, «Iam iam grabattule» inquam «animo meo carissime, qui mecum tot aerumnas exanclasti conscius et arbiter quae nocte gesta sunt, quem solum in meo reatu testem innocentiae citare possum, tu mihi ad inferos festinanti sumministra telum salutare,» —Metamorphoseon libri XI Apulei [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber I. Capitulum XVI. Versus 2 — arbiter
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: arbiter.