ardeam

Discretiva

ardeam dictio est in variis linguis:

Forma	Modus flexurae	originis
ardeam	casus accusativus singularis	substantivi ardea

API: /ˈarde.am/

Syllabificatio phonetica: ar·de·am — morphologica: arde-am

saec. XIII.

Et mittens Wito accipitrem ad irretiendam ardeam flumen transvolare, a Gozholdo ambe aves sunt intercepte. —De origine gentis Swevorum Anonymi (opus ca. 1200)

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
ārdeam	prima singularis	praesens	activa	coniunctivus	ārdeō (ārdēre)

API: /ˈaːrde.am/

Syllabificatio phonetica: ār·de·am — morphologica: arde-am

saec. II.

Vale, spiritus meus. Ego non ardeam tuo amore, qui mihi hoc scripseris? Quid faciam? Non possum insistere. At mihi anno priore datum fuit hoc eodem loco eodemque tempore matris desiderio peruri. Id desiderium hoc anno tu mihi accendis. Salutat te domina mea. —Epistulae ad M. Caesarem M. Frontonis (c.95-165)

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
ardeam	prima singularis	imperfectum	activa	indicativus	arde
ardeam	prima pluralis	imperfectum	activa	indicativus	arde

API: /ardeˈam/, [arˈde̯am]

Syllabificatio phonetica: ar·de·am — morphologica: arde-am