arerem

Discretiva

arerem dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
ārērem	prima singularis	imperfectum	activa	coniunctivus	āreō (ārēre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /aːˈreːrem/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ā·rē·rem — morphologica: ar-erem

Usus

Latinitas antiqua

antiq.

• Utinam fortuna nunc anetina uterer,

ut quom exiissem ex aqua, arerem tamen. —Rudens Plauti. (ca. -200). Actus 2, scaena 6.