artificii

Discretiva

artificii dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
artificiī	casus genitivus singularis	substantivi artificium

Appellatio pronuntiatusque

API: /ar.tiˈfi.ki.iː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ar·ti·fi·ci·ī — morphologica: artific-ii

Loci

Aulus Gellius ca. 130-180

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170–177 p.C.n.)

• Diogenes etiam Cynicus servitutem servivit. Sed is ex libertate in servitutem venum ierat. Quem cum emere vellet Ξενιάδης Κορίνθιος, ecquid  artificii  novisset, percontatus “novi” inquit Diogenes “hominibus liberis imperare”. Tum Ξενιάδης responsum eius demiratus emit et manu emisit filiosque suos ei tradens: “accipe” inquit “liberos meos, quibus imperes”.

De Epicteto autem philosopho nobili, quod is quoque servus fuit, recentior est memoria, quam ut scribi quasi oblitteratum debuerit. —Noctes Atticae A. Gellii