Discretiva

  assumente dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
assūmente casus ablativus singularis participii assūmēns

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /as.suːˈmente/(classice)
Syllabificatio phonetica: as·sū·men·te — morphologica: as-sum-ent-e

Loci

+/-
Ulco Cats Bussemaker
1810–1865
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas nova

saec. XIX.

  • nec licet sumere aliquam flammae magnitudinem, in qua non insit et calor et candor. Sic igitur et prior calor se ad posteriorem habet. Quare et magnitudo et parvitas molis sensibilis, non assumente aliquid materia, extenditur: sed quia materia potestate est ad utrumque. Quocirca idem est densum et rarum, et una est ipsorum materia. Porro densum est grave: rarum autem est leve. —Aristotelis Physica Bussemakeri [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Ulco Cats Bussemaker, Aristotelis Physica. Aristotelis Naturalis Auscultatio Libri VIII, Firmin Didot, Paris 1854. (Universitas Turicensis): Liber VII, capitulum III, [2] — assumente
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: assumente.