assumentes

Discretiva

assumentes dictio est in variis linguis:

Forma	Modus flexurae	originis
assūmentēs	casus nominativus pluralis · genus masculinum	participii assūmēns
assūmentēs	casus accusativus pluralis · genus masculinum	participii assūmēns
assūmentēs	casus vocativus pluralis · genus masculinum	participii assūmēns
assūmentēs	casus nominativus pluralis · genus femininum	participii assūmēns
assūmentēs	casus accusativus pluralis · genus femininum	participii assūmēns
assūmentēs	casus vocativus pluralis · genus femininum	participii assūmēns

API: /as.suːˈmenteːs/

Syllabificatio phonetica: as·sū·men·tēs — morphologica: as-sum-ent-es

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. IV.

Non necesse est caeteros sensus corporis persequi: iam enim, ut opinor, animadvertis quid velim dicere, ita scilicet sensum illum interiorem de istis corporis sensibus iudicare, cum eorum et integritatem probat, et debitum flagitat, quemadmodum et ipsi corporis sensus de corporibus iudicant, assumentes in eis lenem tactum, reiicientesque contrarium. —De libero arbitrio Augustini ^[1]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, De libero arbitrio. (Universitas Turicensis): Liber secundus. Caput V, p. 12. — assumentes
↑ ^2.0 ^2.1 Vicicitatio: assumentes.