Discretiva

  assumeris dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

assūmeris +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
assūmeris secunda singularis praesens passiva indicativus assūmō (assūmere)
Appellatio +/-
 API: /asˈsuːmeris/(classice)
Syllabificatio phonetica: as·sū·me·ris — morphologica: as-sum-eris

assūmēris +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
assūmēris secunda singularis futurum passiva indicativus assūmō (assūmere)
Appellatio +/-
 API: /as.suːˈmeːris/(classice)
Syllabificatio phonetica: as·sū·mē·ris — morphologica: as-sum-eris

Usus +/-

Latinitas mediaevalis

saec. XIII.

  • Die igitur quadam dum in filii desiderium cor virginis vehementer accenditur, estuans animus commovetur et in exteriorem lacrimarum abundantiam excitatur; cumque ad tempus subtracti filii equanimiter non ferret subtracta solacia, angelus cum multo lumine eidem astitit et reverenter utpote sui matrem domini salutavit: «Ave, inquit, benedicta, suscipiens benedictionem illius qui mandavit salutem Iacob. Ecce autem ramum palme de paradiso ad te dominam attuli, quem ante feretrum portare iubebis cum die tertia de corpore assumeris; nam filius tuus te matrem reverendam expectat». —Legenda Aurea Iacobi de Varagine (ca. 1229-1298). De tempore peregrinationis. CXV De assumptione beate virginis Marie