auditura

Discretiva

auditura dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

audītūra

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
audītūra	casus nominativus singularis · genus femininum	participii audītūrus
audītūra	casus vocativus singularis · genus femininum	participii audītūrus
audītūra	casus nominativus pluralis · genus neutrum	participii audītūrus
audītūra	casus accusativus pluralis · genus neutrum	participii audītūrus
audītūra	casus vocativus pluralis · genus neutrum	participii audītūrus

Appellatio pronuntiatusque

API: /au̯diːˈtuːra/

(classice)

Syllabificatio phonetica: au·dī·tū·ra — morphologica: audit-ur-a

audītūrā

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
audītūrā	casus ablativus singularis · genus femininum	participii audītūrus

Appellatio pronuntiatusque

API: /au̯diːˈtuːraː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: au·dī·tū·rā — morphologica: audit-ur-a

Usus

Latinitas Romana

saec. I.

• hic te perspicuum melius. Narcisse, videres,

hic velox Hecate velit et deprensa lavari.

quid nunc strata solo referam tabulata crepantis

auditura pilas, ubi languidus ignis inerrat

aedibus et tenuem volvunt hypocausta vaporem?

nee si Baianis veniat novus hospes ab oris,

talia despiciet — fas sit componere magnis

parva — Neronea nee qui modo lotus in unda,

hic iterum sudare neget, macte, oro, nitenti

ingenio curaque puer! tecum ista senescant

et tua iam melius discat fortuna renasci! —Silvae P. Papinii Statii. (ca. 40-96). Liber I. Balneum Claudii Etrusci, versus 58.