auferatur

Discretiva

auferatur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
auferātur	tertia singularis	praesens	passiva	coniunctivus	auferō (auferre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /au̯feˈraːtur/

(classice)

Syllabificatio phonetica: au·fe·rā·tur — morphologica: au-fer-atur

Loci

Aulus Cornelius Celsus 30

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Ultimum est, ubi non evellitur, terebra iuxta forare, ab eoque foramine ad speciem litterae +vel contra telum os excidere sic, ut lineae, quae diducuntur, ad telum spectent; eo facto id necesse est labet et facile auferatur. —De Medicina Celsi