Discretiva

  auferebatur dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
auferēbātur tertia singularis imperfectum passiva indicativus auferō (auferre)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /au̯fereːˈbaːtur/(classice)
Syllabificatio phonetica: au·fe·rē·bā·tur — morphologica: au-fer-ebatur

Loci

+/-
Aurelius Augustinus Hipponensis
354-430
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

+/-

saec. IV.

  • Curabatur aeger per id quod videri poterat; ut postea capax fieret visionis eius, quae latendo differebatur, non negando auferebatur. —Enarrationes in Psalmos Augustini [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, Enarrationes in Psalmos [2]. (Universitas Turicensis): IN PSALMUM CIX ENARRATIO, p. 3 — auferebatur
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: auferebatur.