augebis

Discretiva

augebis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
augēbis	secunda singularis	futurum	activa	indicativus	augeō (augēre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /au̯ˈgeːbis/

(classice)

Syllabificatio phonetica: au·gē·bis — morphologica: aug-ebis

Loci

T. Maccius Plautus ca. –254…–184

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

antiq. (ca. 200 a.C.n. / 554 a.u.)

• Tu urbanus vero scurra, deliciae popli,

rus mihi tu obiectas? sane hoc, credo, Tranio,

quod te in pistrinum scis actutum tradier.

cis hercle paucas tempestates, Tranio,

augebis ruri numerum, genus ferratile. —Mostellaria Plauti