auxisse

Discretiva

auxisse dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
auxisse	—	perfectum	activa	infinitivus	augeō (augēre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /au̯kˈsis.se/

(classice)

Syllabificatio phonetica: au·xis·se — morphologica: aux-isse

Loci

Apuleius ca. 125–170

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 158 p.C.n.)

• Ceterum ipsa de ea re Pontiano suo Romam scripsit, etiam causas consilii sui plene allegavit. Dixit illa omnia de valetudine: nihil praeterea esse, cur amplius deberet obdurare, hereditatem avitam longa viduitate cum despectu salutis suae quaesisse, eandem summa industria auxisse; iam deum voluntate ipsum uxori, fratrem eius virili togae idoneos esse; —Apologia sive Pro se de magia liber Apulei