bibatur

Discretiva

bibatur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
bibātur	tertia singularis	praesens	passiva	coniunctivus	bibō (bibere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /biˈbaːtur/

(classice)

Syllabificatio phonetica: bi·bā·tur — morphologica: bib-atur

Loci

Aulus Cornelius Celsus 30

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Vinum, si per stomachum licet, dulcius, sed ita ut invicem biduo triduove modo aqua, modo id bibatur. —De Medicina Celsi

saec. I.

• semen dysintericis tostum tritumque in aqua<e> calidae cyathis quattuor. sed urinam inhibet, si non lini semen una bibatur. —Naturalis historia Plinii