Discretiva

  bibendi dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
bibendī
activa gerundium­ genitivo bibō (bibere)
Forma Modus flexurae originis
bibendī casus genitivus singularis · genus masculinum gerundivi bibendus
bibendī casus genitivus singularis · genus neutrum gerundivi bibendus
bibendī casus nominativus pluralis · genus masculinum gerundivi bibendus
bibendī casus vocativus pluralis · genus masculinum gerundivi bibendus

Appellatio +/-

 API: /biˈbendiː/(classice)
Syllabificatio phonetica: bi·ben·dī — morphologica: bib-end-i

Loci +/-

Aulus Cornelius Celsus 30 C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana +/-

class.

  • Post vomitum, si stomachus infirmus est, paulum cibi, sed huius idonei, gustandum, et aquae frigidae cyathi tres bibendi sunt, nisi tamen fauces vomitus exasperarint. —De Medicina Celsi [1][2]

saec. I.

  • sitim et quadriduo tolerant inplenturque, cum bibendi occasio est, et in praeteritum et in futurum, obturbata proculcatione prius aqua: aliter potu non gaudent. —Naturalis historia Plinii [3][2]

Fontes

  1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber primus, III. [[23] ] — bibendi
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: bibendi.
  3. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber octavus, cap. 26, [68] — bibendi