Discretiva

  bibendo dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

bibendō

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
bibendō
activa gerundium­ dativo bibō (bibere)
bibendō
activa gerundium­ ablativo bibō (bibere)
Forma Modus flexurae originis
bibendō casus dativus singularis · genus masculinum gerundivi bibendus
bibendō casus ablativus singularis · genus masculinum gerundivi bibendus
bibendō casus dativus singularis · genus neutrum gerundivi bibendus
bibendō casus ablativus singularis · genus neutrum gerundivi bibendus
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /biˈbendoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: bi·ben·dō — morphologica: bib-end-o

Loci

+/-
Aulus Cornelius Celsus 30 C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

+/-

class.

  • Ille enim cum summa diligentia non medici tantummodo, sed etiam regis custodiretur, tamen malagmata sua devorando bibendoque suam urinam in exitium se praecipitavit. —De Medicina Celsi [1][2]

saec. I.

  • terram attingere ore triduo proximo quam sit genitus negant posse. quo quis acrior, in bibendo nares mergit. —Naturalis historia Plinii [3][2]

Fontes

  1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber tertius, XXI. [[3] ] — bibendoque
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: bibendo.
  3. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber octavus, cap. 66, [165] — bibendo